Śledź nas na:



Wojna w twórczości Tadeusza Różewicza

Omów wpływ wojny na twórczość Tadeusza Różewicza.

Tadeusz Różewicz był jednym z pokolenia „Kolumbów", które w dojrzałe życie wkroczyło wraz z wybuchem drugiej wojny światowej. Najlepsze lata życia Różewicza zostały zabrane przez okrutny czas okupacji. Po wyzwoleniu autor próbował powrócić do normalnego życia. Nie było to jednak takie proste, czego świadectwem był wydany tomik wierszy pod tytułem „Niepokój"

Wiersz „Ocalony": Podmiot liryczny przeżył wojnę, ale jego psychika została zdruzgotana. Jest to więc tylko ocalenie pozorne. Dotychczasowy świat wartości przestał istnieć, takie pojęcie jak filozofia, religia czy etyka stały się tylko pusto brzmiącymi, hasłami bez żadnego znaczenia. Kryzys moralny, etyczny wywołany wojną powoduje niemożność odróżnienia dobra od zła, ludzi od zwierząt, wrogów od przyjaciół. Zatraciły się gdzieś uczucia wyższe. Z dalszej części wiersza wynika, ze Różewicz poszukuje ratunku, chce odnaleźć właściwy świat wartości etycznych, moralnych.

„Lament" przypomina swym charakterem modlitwę, ale z treści wiersza wynika, ze podmiot liryczny dawno już utracił wiarę i zdolność rozmowy z Bogiem. Choć ma 20 lat, czuje się starcem, gdyż wojna odebrała mu młodość, wrażliwość. Wojna doświadczyła go w okrutny sposób.

Również wiersz „Róża" ukazuje doświadczenia wojenne. Jest poświęcony nieżyjącej maszynie. Tytułowa Róża to nie tylko imię dziewczyny, ale to także nazwa kwiatu, symbol miłości, śmierci i męczeństwa. Poeta zestawia te dwa znaczenia na zasadzie kontrastu - gdy Róża ginie, zostaje pochowana, a jej ojciec rozpacza, w tym samym czasie druga róża troskliwie pielęgnowana przez ogrodnika, rozkwita czerwienią, zachwyca swym pięknem. Pamięć o zmarłych przemija, podobnie jak umiera w żywych wiara.

 



Zobacz także